Vakantie!!

Onder het motto ‘Beter laat dan nooit’ bij deze nog even een stukje en wat foto’s van mijn vakantie in Utah. Nu weet ik dat veel mensen denken dat het hier een grote vakantie is, maar dat is natuurlijk niet helemaal waar, dus ik was dan ook toe aan een echte, welverdiende vakantie!

Het is inmiddels al weer een maand geleden dat ik vertrok naar Salt Lake City om een ruime week vakantie met 2 mede KPMG’ers uit de uitwisselingsgroep door te brengen. Het plan was om de Nationale Parken tussen Salt Lake City en Las Vegas aan te doen.

Vrijdagavond 25 mei kwamen we vanuit Denver, New York en Seattle aan in Salt Lake City. ‘We’ zijnde: Poh Jee (uit Maleisie, nu in Denver), Christina (uit Oostenrijk, nu in New York) en ondergetekende.

Op zaterdag hebben we eerst een kort bezoek gebracht aan Salt Lake City en dan met name natuurlijk de mormonen, want verder valt er niet veel te beleven… Ik zeg nadrukkelijk een kort bezoek, want we werden al snel helemaal depressief van al die veel te vrolijke, super opgewekte, volgens mij gebrain-washte ‘sisters’ die daar rondlopen en verkondigen hoe geweldig alles wel niet is… Er zit toch nog een iets te nuchtere kant aan mijn persoonlijkheid om dat al te lang te trekken ben ik bang… Snel op dus naar ons eerste National Park: Arches.

Arches heeft, zoals de naam al doet vermoeden, veel natuurlijke boog-contstructies in het beroemde rode zandsteen. Op zondag hebben we de hele dag in het park doorgebracht en verschillende kortere hikes gedaan. Ik heb de hele dag zitten wachten op die indianen die ik op elk moment om de hoek verwachtte te stormen op hun paarden, maar nee, die waren er toch echt niet… Maar eerlijk waar, je voelt je continue op de set van een of andere western! Onze overnachtingsplek was Moab en dit was een erg aardig, alhoewel natuurlijk erg toeristisch, woestijnstadje. In ieder geval leuk genoeg om je 2 avonden te kunnen vermaken.

Op maandag ging de reis verder via Dead Horse Point en Canyonlands National Park richting Bryce, waar we de hele dinsdag hebben doorgebracht. Bryce is een kloof, die bekend staat om zijn bijzondere punt-rots formaties, ‘Hoodoos’ genaamd. We hebben onder andere een schitterende hike de canyon in gemaakt en ons verbaasd over alle kleuren en hoodoos. Aan het eind van de dag zijn we verder gereden naar Zion.

Woensdag was een drukke dag, want naast het bezoek aan Zion, zouden we ook doorrijden naar de Grand Canyon. Helaas hadden we daardoor voor Zion iets minder tijd, maar dat mocht de pret natuurlijk niet drukken. In tegenstelling tot Bryce, waar je de kloof van bovenaf ziet en naar beneden moet hiken, ga je bij Zion juist door de kloof heen en moet je om iets te zien weer naar boven hiken. In Zion hebben ze een erg goed shuttle bus systeem opgezet om het verkeer en de milieuvervuiling tegen te gaan. We zijn dan ook met de shuttle naar het einde van de canyon gereden en hebben daar een korte wandeling in de kloof gemaakt en zijn op de terugweg bij verschillende stops uitgestapt om nog wat bijzonderheden te zien en nog wat meer te hiken.

De doorreis naar Grand Canyon was iets langer dan verwacht, dus het werd een lange dag, waardoor we op donderdag maar moeilijk op gang konden komen. De hele donderdag hadden we de tijd om de Grand Canyon te bekijken, maar helaas is dat veel te kort om een zinvolle hike de canyon in te doen (zoals waarschijnlijk bekend sta je bij de Grand Canyon ook aan de bovenkant van de kloof). Aangezien we al best veel gehiked hadden en de voorgaande dag vrij lang was geweest, hebben we ons beperkt tot een aantal kortere wandelingen langs de rand van de kloof met natuurlijk het constante spectaculaire uitzicht op deze inmense canyon.

Eventueel wilden we op vrijdagochtend dan nog een hike de canyon in doen, maar ook dat hebben we uiteindelijk achterwege gelaten vanwege de afstand en de hitte (als je tot halverwege de canyon wilt hiken ben je al ongeveer 10 uur kwijt voor een retourtje… dan ben je dus nog maar tot op de helft, en dat bij 40 graden…). ‘s Avonds hebben we nog wel de Grand Canyon bij volle maan kunnen aanschouwen!

Vrijdag bestond uit de doorreis naar Las Vegas, via de Hoover Dam. En na zo’n weekje van veel mijlen, had ik het ook wel gezien met woestijn… want geloof me, daar hebben ze veel van daar in die regionen, ookal zijn ze allemaal wel verschillen, het blijft leeg en kaal! Wat betreft educatie kan Milcar trots op me zijn; ik heb volgens mij nog nooit zo veel over geologie, erosie etc. gehoord, gelezen en gezien (en ik vond het nog interessant ook…).

In Las Vegas was de hitte helemaal vreselijk en we hebben dan ook als eerste een duik genomen in het zwembad en vervolgens vooral de verkoeling van de airco’s opgezocht (hoe zeer ik ze ook haat normaal gesproken!). Op zaterdag hebben we alle waanzinnige hotels van Las Vegas aanschouwd, wat voor mij de bevestiging was dat ik er inderdaad nooit meer heen hoef…

Op zondag vlogen we allemaal weer terug en kon het werkende leven weer beginnen… Nou ja, werkende… Ik ben ondertussen nog een weekje terug geweest in Alaska, wat gelukkig een nuttige week was en waarvoor ik ook bij terugkomst in Seattle vorige week nog wat werk kon doen, maar verder heb ik me vooral zitten vervelen op kantoor.

Na alle verveling en frustratie de afgelopen maanden heb ik een paar weken geleden toch maar contact opgenomen met mijn baas in NL om het nut van mijn verblijf hier te bespreken. In onderling overleg met het kantoor hier in Seattle zijn we inmiddels tot de eindconclusie gekomen dat het voor mij waarschijnlijk het beste is om eerder terug naar NL te gaan, wat betekent dat ik per 1 oktober weer in NL aan de slag ga. Persoonlijk vind ik het erg jammer, want ook de afgelopen weekenden heb ik bijvoorbeeld hier weer heerlijk gehiked! Ik zou wat dat betreft dan ook best wat langer hier willen blijven, maar meer dan 40 uur frustratie weegt helaas niet op tegen de relatief weinig vrije tijd die je overhoudt…

Het is in ieder geval een enorme opluchting dat er nu een besluit is genomen, zodat ik de komende paar maanden nog even volop kan genieten van alles wat Seattle en omgeving te bieden heeft!!

Ik hou jullie op de hoogte!
Liefs, Thirza.