Come rain, come shine!?

Je zal wel denken, wat is dat nu weer voor titel, maar met name de laatste week ben ik van het ene uiterste in het andere gevallen. Vorige week moest ik voor een klant in Los Angeles zijn, jawel, Southern Sunny California!! Het is de hele week heerlijk weer geweest met zo’n 22 a 23 graden. En vervolgens kwam het bij terugkomst in Seattle met bakken naar beneden… Het bleek gedurende de hele week dat ik in LA was geregend te hebben en dat is de afgelopen dagen nog even vrolijk doorgegaan. En zoals iedereen weet zijn ze hier gek op statistieken, dus we zijn momenteel op weg naar de ‘natste november’ ooit. Maar, kennelijk is het op het moment echt niet normaal, want er zijn ten oosten van Seattle hele dorpen overstroomd, wegen afgesloten, bruggen vernield etc. De rivieren kunnen de enorme waterhoeveelheid niet verwerken en na een lange periode van droogte, kan ook de grond het water niet voldoende opnemen denk ik. In Seattle merk ik er verder weinig van, behalve dat het elke avond uitgebreid op het nieuws op elk kanaal (want elke zender heeft natuurlijk zijn eigen nieuws) te volgen is. Komend weekend ga ik denk ik maar eens kijken of ik wat watervallen kan bekijken, die moeten nu natuurlijk helemaal spectaculair zijn!!

Maar goed, laat eens bij het begin beginnen. Sinds het vorige bericht ben ik helemaal tevreden met mijn nieuwe huisje! Na alle verhuisperikelen waren de hoogst noodzakelijke dingen aangeschaft, maar moest er natuurlijk ook nog wat aan sfeer gedaan worden. Vanuit Nederland had ik een aantal dingen meegenomen die opgehangen konden worden, alleen moesten er wel lijsten e.d. voor geregeld worden. Dat klinkt makkelijker dan gedacht…

Ik heb mijn beste knutsel- en kluspraktijken weer uit de kast gehaald en ben eerlijk gezegd best tevreden met het resultaat! Dat ‘Klussen-met-kijkers’ begint met de dag aantrekkelijker te worden (te meer omdat mijn ‘echte’ baan met de dag onaantrekkelijker begint te worden…). Met name het projectje ‘Buddha’ is, mede met wat tips van papa, redelijk goed terecht gekomen, ookal had ik me een klein beetje verrekend met de afmetingen. Het zal de schoonheidsprijs niet winnen, maar anderhalf jaar gaat het het vast wel uithouden!

Het tweede grote project was het schilderen van een van de muren in de slaapkamer. Ik was enigszins huiverig over de uitkomst, aangezien ik nogal een donkere kleur rood/bruin had uitgekozen, maar het resultaat is ook hier prima om mee te leven en geeft in ieder geval letterlijk wat meer kleur aan mijn slaapkamer.

Gedurende een paar van de weekenden heb ik tevens geprobeerd wat van de omgeving te genieten. Tja, die RAV4 heb ik natuurlijk niet voor niets, dus moet er af en toe ook een beetje voor de fun getoerd worden! En aangezien ik komende winter graag af en toe wil gaan skien, ben ik de bergen die het dichtste bij zijn eens gaan bekijken. Ik heb genoten van alle herfstkleuren, die hier volgens mij nog meer uiteenlopen in kleur-schakering dan in Nederland; wat kan de natuur toch prachtig zijn! Er is hier een boom die ontzettend rood wordt in de herfst, volgens mij is dat de maple tree (die van het Canadese nationale symbool), ookal weet ik niet of hij echt zo heet.

In mijn appartementencomplex had het management ongeveer 2 weken geleden besloten een soort welkomstborrel te houden, aangezien iedereen nieuw in het gebouw is. Het begon redelijk rustig, maar is uiteindelijk wel een gezellige borrel geworden, waarbij ik ook een aantal leuke nieuwe mensen heb ontmoet.

Ondertussen was het bijna eind oktober dus: Halloween!! Door een meisje uit mijn gebouw werd ik uitgenodigd om mee te gaan naar een Halloween-party in een club in het centrum. Dat laat ik me natuurlijk geen twee keer zeggen. Ik heb nog even overwogen (en zelfs gezocht) naar een kostuum of in ieder geval iets wat er op lijkt, maar uiteindelijk toch maar besloten als mezelf te gaan, dat verkleden is sowieso nooit echt wat voor mij geweest… Ik denk dat de kop van het artikel dat ik een paar dagen later in de krant las een goede weerspiegeling was: ‘Halloween, more steamy than scary’ was de titel. Ik dacht dat Britse dames er af en toe sletterig bij kunnen lopen, nou, dan moeten ze vooral op Halloween even hier komen kijken… Verder valt het denk ik redelijk te vergelijken met een kruising tussen Sint-Maarten en Carnaval.

De zondag na het Halloween-feest ben ik vervolgens naar LA gevlogen, waar ik de controle van een kleine prive high school heb gedaan. Erg grappig om eens een ‘echte’ highschool te zien (ookal valt dit geloof ik niet echt te vergelijken met een high school zoals je ze in de films ziet, deze was te netjes volgens mijn collega’s…). Aangezien het op 31 oktober echt Halloween was, waren alle leerlingen die dag verkleed en werd er een verkleedwedstrijd gehouden. De meest hilarische was een jongen die verkleed was als toiletpot, compleet met ontstopper op zijn hoofd!! Briljant! Hij heeft de wedstrijd ook gewonnen overigens. Ik heb ook een echt ‘Pumpkin-patch’ mogen aanschouwen (wat trouwens niet meer is dan een soort schuur met veel pompoenen), maar waarvoor die pompoenen dienen weet ik eigenlijk nog steeds niet.

De omgeving waar de high school zit was ook niet verkeerd; midden tussen alle studio’s. Links NBC (waar Jay Leno wordt opgenomen) en aan de overkant zowel de Walt Disney Studio’s (waar wij ‘s middags bijna elke dag gingen lunchen) als de ABC Studio’s. Vanuit de vergaderkamer waar ik zat had ik zelfs uitzicht op de ABC studio’s, dus ik elke dag maar hopen dat ik Dr. McDreamy tegen zou komen, maar helaas… (misschien maar beter ook, want hij is vast maar 1.75 of zo…). En tenslotte zat ons hotel naast de Universal Studio’s. Ach, verder heb je er ook niks aan, want je bent toch gewoon aan het werk…

Op de terugweg vanuit LA heb ik even een weekendje een tussenstop in SF gemaakt (tja, als je er zo ongeveer overheen vliegt op kosten van de zaak is dat een kleine moeite…). Zaterdag overdag gezellig met Anita en Derek doorgebracht. Eindelijk hun (nieuwe) huis gezien, met de ferry van SF naar Sausolito en terug dus dat voelt sowieso al als vakantie, en ook nog in het Giant stadium geweest. Hier hadden ze een grote skischans gebouwd, waar allerlei stunt op uitgehaald werden. Derek kon via zijn werk aan kaarten komen, dus we hebben nog een uurtje naar wat waaghalzen zitten kijken.

Zaterdagavond met twee mede-uitwisselingsgenoten gegeten en een biertje gedronken in SF, wat ook erg gezellig was. Een van hen is de andere Nederlander in het programma en het was vooral interessant om onze ervaringen (en ergernissen) tot nu toe even te delen. Op zondag nog heerlijk een dagje van de zon genoten met onder andere een bezoekje aan Stanford University alvorens in de regen in Seattle te belanden. En dat brengt me weer bij het begin van het verhaal. Voor de komende dagen voorspellen ze in ieder geval dat het wat droger gaat worden, dus hopelijk betekent dat dat ik in het weekend nog een beetje van de natuur kan genieten en wie weet komt de zon er inderdaad ook nog af en toe even bij kijken…

Tenslotte heb ik nog een paar interessante ‘cultuurverschilletjes’ verzameld:
• Bij rood licht mag je gewoon rechtsaf slaan. Als je linksaf een eenrichtingsweg op gaat, mag het ook linksaf trouwens.
• Het banksysteem is vooroorlogs: ze werken hier serieus nog met checks (zelfs als je online betaald, wordt er vaak nog een elektronische check van gemaakt…).
• Je krijgt 2 keer per maand betaald (zou helemaal leuk zijn als het ook het dubbele salaris was, maar helaas) en als je niet uitkijkt, krijg je dus inderdaad letterlijk een paycheck (die je dan bij de bank mag gaan inwisselen…). Gelukkig hebben ze ook ‘direct debit’ uitgevonden, waarbij je werkgever het salaris rechtstreeks op je rekening stort, maar volgens mij doen niet alle werkgevers dat. KPMG gelukkig wel, want ik moet er toch niet aan denken dat ik elke keer naar de bank zou moeten!
• Naast het banksysteem, zou ook het mobiele netwerk wel een update kunnen gebruiken. Ik weet de ins- en outs niet precies, maar ze maken hier gebruik van een andere mobiele techniek en dat levert vooral veel ‘dropped calls’ op (dat je midden in een gesprek opeens weg valt). Dit is dan ook het hoofdonderwerp van alle reclames op dit gebied. Daarnaast kloppen ze het geld hier letterlijk uit je zak, want naast je uitgaande gesprekken, betaal je hier ook voor inkomende gesprekken (en berichten) op je mobiele telefoon.
• En tenslotte: de lunch. Lunchen is hier vooral geen sociale aangelegenheid. Iedereen haalt zelf iets te eten op, of neemt het mee van huis en eet het dan bij voorkeur achter de computer op. Uitzonderingen zijn natuurlijk daar gelaten, maar die zijn schaars. De hele fast-food cultuur verbaast me dus ook steeds minder, want de hele lunchcultuur is er omheen gebouwd.

Oke, genoeg voor nu! Tot de volgende mail.

Liefs, Thirza.